Miedź czy aluminium - które okablowanie jest lepsze?

Co jest lepsze - okablowanie miedziane czy aluminiowe? To pytanie często pojawia się wśród specjalistów i zwykłych ludzi, którzy planują wymianę starych przewodów w domu, mieszkaniu czy biurze. Aby jednak podjąć właściwą decyzję, ważne jest, aby znać zalety i wady, zasady działania, a także główne różnice między przełączaniem miedzi i aluminium.

Plusy i minusy

Aluminiowe okablowanie ma następujące zalety:

• Lekka waga. Ta cecha jest ważna przy instalowaniu linii energetycznych, których długość może sięgać dziesiątek, a nawet setek kilometrów.
• Przystępność. Wybierając materiał do okablowania, wielu kieruje się kosztem metalu. Aluminium jest odpowiednio niższe, co tłumaczy niższą cenę produktów z tego metalu.
• Odporność na procesy utleniania (istotna przy braku kontaktu z powietrzem).
• Obecność folii ochronnej. Podczas pracy na okablowaniu aluminiowym tworzy się cienka powłoka, która chroni metal przed procesami utleniania.

Aluminium ma również szereg wad, o których należy pamiętać:

• Wysoka rezystywność metalu i skłonność do nagrzewania. Z tego powodu stosowanie drutu mniejszego niż 16 m2 Mm jest niedozwolone (biorąc pod uwagę wymagania PUE, 7. edycja).
• Poluzowanie połączeń stykowych z powodu częstego nagrzewania podczas dużego obciążenia i późniejszego chłodzenia.
• Folia pojawiająca się na przewodzie aluminiowym w kontakcie z powietrzem ma słabą przewodność prądu, co stwarza dodatkowe problemy na połączeniach produktów kablowych
• Kruchość. Druty aluminiowe łatwo się łamią, co jest szczególnie ważne przy częstym przegrzewaniu się metalu. W praktyce zasób okablowania aluminiowego nie przekracza 30 lat, po czym należy go zmienić.

Zasady łączenia miedzi i aluminium

Zdarzają się sytuacje, w których trzeba wymienić tylko część okablowania lub dodać (przenieść) kilka gniazd w mieszkaniu. W takiej sytuacji pojawia się pytanie, jak prawidłowo łączyć przewody wykonane z różnych metali... Aby uniknąć zwiększonego nagrzewania się w miejscach łączenia przewodów miedzianych i aluminiowych, warto zastosować następujące metody przełączania:

• Połączenie jest typu „nakrętka”. W tej wersji druty są zaciśnięte między specjalnymi płytkami (w sumie są trzy). Najpierw odkręca się płytki od góry i od dołu, po czym między środkowy i górny zacisk wprowadza się drut. Na ostatnim etapie produkt jest dokręcany. Ta sama manipulacja jest wykonywana po drugiej stronie.
• Połączenie śrubowe. Takie mocowanie wygląda jak „nakrętka” z tą różnicą, że dwa druty są łączone i zakładane na jedną śrubę z umieszczoną między nimi podkładką. Ponadto mocowanie odbywa się za pomocą nakrętki.
• Zaciski sprężynowe. Jeśli okablowanie zostanie całkowicie zmienione, lepiej zastosować listwy zaciskowe typu WAGO. Ich specyfika polega na łatwości montażu i wygodzie mocowania drutów, dzięki sprężynowym zaciskom. Przed użyciem takich końcówek ważne jest, aby wstępnie zdjąć izolację kabla w odległości 13-15 mm wzdłuż krawędzi. Następnie drut jest wkładany do otworu i zabezpieczany małymi dźwigniami. Pośrodku zacisków znajduje się specjalny smar, który zapobiega utlenianiu metali.
  Stosowanie zacisków sprężynowych jest dopuszczalne tylko w sieci oświetleniowej. Przepływ dużego obciążenia prowadzi do nagrzania sprężyn listwy zaciskowej, pogorszenia jakości styku i odpowiednio do spadku przewodności.
• Listwy zaciskowe to jedna z najlepszych opcji łączenia przewodów miedzianych lub aluminiowych. Produkt to listwa wykonana z materiału dielektrycznego z listwą metalową i zaciskami zaciskowymi.Podczas instalacji należy zdjąć krawędzie kabla, włożyć go w otwory i dobrze ścisnąć.

Rozważane sposoby łączenia można zastosować do łączenia przewodów wykonanych z różnych metali (nie tylko z miedzi i aluminium). Taka konstrukcja gwarantuje wysoki poziom bezpieczeństwa i możliwość uniknięcia potencjalnie niebezpiecznego skręcenia. Warto jednak pamiętać o tym, jak ważne jest okresowe sprawdzanie i wyciąganie połączeń śrubowych i listew zaciskowych, ponieważ mają tendencję do osłabienia.

Jaki jest najlepszy materiał do okablowania?

Teraz dowiedzmy się bardziej szczegółowo, który drut jest lepszy niż miedź lub aluminium. W związku z tym pojawiło się wiele stereotypów i nieporozumień, o których będziemy mówić poniżej:

• Trwałość. Uważa się, że żywotność drutu miedzianego jest dłuższa niż aluminium. To jest błędne przekonanie. Jeśli zajrzysz do specjalnego podręcznika, możesz upewnić się, że zasoby kabli z obu rodzajów metalu są identyczne. Dla produktów z pojedynczą izolacją jest to 15 lat, a z podwójną izolacją - 30.
• Tendencja do utleniania. Stosując kabel aluminiowy warto pamiętać o jego skłonności do procesów utleniania. W szkole powiedziano nam, że Al (aluminium) jest metalem, który aktywnie oddziałuje z tlenem, dlatego na jego powierzchni pojawia się cienki film. Ta ostatnia chroni metal przed dalszym rozpadem, ale upośledza jego przewodnictwo. Poprzez odizolowanie drutu od otoczenia zminimalizowane jest ryzyko procesów utleniania. Najlepszą opcją jest użycie specjalnych listew zaciskowych z pastą przewodzącą. Cechą szczególną tego ostatniego jest poprawa jakości połączenia stykowego między dwoma drutami i usunięcie warstwy tlenku z metalu. Dodatkowo specjalny smar zapobiega kontaktowi aluminium z otaczającym powietrzem.
• Siła. Uważa się, że okablowanie miedziane jest trwalsze i wytrzymuje wielokrotne zgięcia. GOST podaje, że drut miedziany musi wytrzymać 80 zgięć, a wykonany z aluminium - 12. Jeśli okablowanie biegnie w ścianie, podłodze lub ukryte pod sufitem, ta cecha nie jest tak ważna.
• Koszt. Cena drutu aluminiowego jest 3-4 razy niższa. Ale przy wyborze należy pamiętać, że drut miedziany o przekroju 2,5 mm2 jest przeznaczony dla prądu 27 amperów. Jeśli preferowane jest okablowanie aluminiowe, drut powinien mieć grubość 4 metrów kwadratowych. mm (prąd znamionowy 28 amperów).
• Odporność. Decydując się na wybór - druty aluminiowe czy miedziane, warto wziąć pod uwagę inną rezystywność. W przypadku miedzi parametr ten wynosi około 0,018 Ohm * mm2 mm / m, a dla aluminium - 0,028. Warto jednak wziąć pod uwagę, że całkowita rezystancja (R) przewodnika zależy nie tylko od wspomnianego parametru, ale także od długości i powierzchni przewodu. Jeśli weźmiemy pod uwagę, że druty aluminiowe o większym przekroju są używane do tego samego obciążenia, całkowita wartość R wyrobów z miedzi i aluminium będzie w przybliżeniu identyczna. Największy opór pojawia się na skrzyżowaniach, ale kierując się wskazówkami omówionymi powyżej, nie sposób się tego obawiać.
• Łatwość instalacji. Uważa się, że łączenie drutów aluminiowych jest trudniejszym zadaniem. Dotyczy to tylko zwykłego łączenia przewodów przez skręcanie. W przypadku zastosowania końcówek, listew zaciskowych lub śrub ten problem znika.

Sytuacja zasługuje na szczególną uwagę, sugerując kontakt dwóch różnych metali... Gdy miedź i aluminium łączą się w miejscu styku, zachodzą różne procesy, w wyniku których przepływ wzrasta. W rezultacie dochodzi do przegrzania złącza dwóch przewodów, zapada się izolacji i zwiększa się ryzyko pożaru.

Rozważana powyżej cecha jest typowa dla wszystkich metali o różnej rezystywności. Ponadto wielu producentów stosuje nie „czyste” metale, ale ich stopy, co również prowadzi do zmiany parametru wytrzymałościowego. Aby uniknąć problemów w przyszłości, najlepiej jest prawidłowo podłączyć przewody i unikać ich skręcania.

Pomocne wskazówki

Podsumowując, oto kilka wskazówek, które należy wziąć pod uwagę przy organizacji okablowania:

1. W przypadku samodzielnego projektowania okablowania w domu lub mieszkaniu lepiej wybrać przewody miedziane. Przy mniejszym przekroju mogą wytrzymać wyższe prądy i są bardziej odporne na częste zginanie. Równie ważnym punktem jest głośność. Druty miedziane są kompaktowe, co ułatwia wykonanie rowka. Na przykład przy podłączaniu odbiornika 7-8 kW drut aluminiowy powinien mieć przekrój około 8 mm. Kabel ma trzy żyły plus oplot. W rezultacie całkowita średnica wynosi około 1,5 centymetra. Dla porównania miedź może mieć przekrój 4 mm kw., A całkowita średnica nie przekracza centymetra.
2. Do montażu gniazda należy użyć przewodu trójżyłowego z przewodem uziemiającym. Odległość gniazda od podłogi wynosi 30 cm Przy porządkowaniu obwodu oświetleniowego można zastosować kable z dwoma przewodami (tutaj nie jest potrzebne uziemienie).
3. Zabrania się wieszania całego ładunku na jednej parze przewodów (zwłaszcza jeśli są to przewody aluminiowe). Najlepszą opcją jest podzielenie obwodu na kilka linii. Na przykład łazienka jest zasilana przez jedną maszynę, oświetlenie przez drugą, kuchnia przez trzecią i tak dalej. Przekrój przewodu do kuchni i łazienki powinien wynosić 4 lub 6 mm kw., A dla obwodu oświetleniowego - 1,5 lub 2,5 mm.

Najtrudniejsza sytuacja jest w starych mieszkaniach, w których montowane są druty aluminiowe, które straciły swój zapas i wymagają wymiany. Okablowanie o przekroju 2,5 mm2 Mm może wytrzymać obciążenie nie większe niż 20 amperów, co nie jest wystarczające dla nowoczesnych odbiorników elektrycznych. Ponadto izolacja przewodów z upływem czasu traci swoją elastyczność i stopniowo się psuje. W takiej sytuacji jedynym rozwiązaniem jest całkowita wymiana okablowania na przewody miedziane.

Aby uzyskać więcej informacji o tym, dlaczego warto zastąpić okablowanie aluminiowe miedzią w starym domu, zobacz ten film:

Wynik

Który drut jest lepszy? Z punktu widzenia wydajności bardziej preferowana jest miedź. Pod względem kosztów druty aluminiowe są tańsze. I tutaj ważne jest, aby podjąć decyzję - oszczędzać na bezpieczeństwie, czy nie.